دانلود فیلم

- فیلم هفته: تمدیدهای خیالی -
از سنگاپور یک فیلم قابل توجه ، پلنگ طلایی در لوکارنو می آید. چگونه می توان از قسمت نامرئی این ایالت جزیره فیلمبرداری کرد؟ پاسخ یئو سیو هوا: با غوطه ور کردن رمزهای فیلم نوآر در تالاب جزیره و چراغ های صورتی کافه سایبری.

در یک پروژه توسعه ساحل ، بازرس پلیس لوک (پیتر یو) در مورد ناپدید شدن وانگ ، یک کارگر مهاجر چینی و دوست او ، آجیت ، کارگر بنگلادشی ، "دو کارگری که هیچ کس به آنها اهمیت نمی دهد" تحقیق می کند. " زیر و بم خلاصه است ، اما ظرافت فیلم بیش از هر چیز کار یک جغرافی دان دقیق است. چگونه می توان این سرزمین را که سنگاپور ناهمگن است ، متشکل از امواج مهاجرت پی در پی اخیر ، و ادامه آن تا دریا ، نشان داد؟ یو سیوو هوآ توضیح می دهد: "سنگاپور یک کشور مهاجر است ،" من و تمام نسل من ، ما مهاجر هستیم. پدربزرگ من از چین آمده است. من در سنگاپور متولد و بزرگ شده ام اما خودم را یک مهاجر می دانم. اما انتخاب سیاسی تمدید نامحدود باعث ایجاد نسل جدیدی از کارگران مهاجر شده است که همچنان خارجی هستند. این فیلمساز ادامه می دهد: «سنگاپور کشوری است که به طور مداوم در حال گسترش است. به هر کجا که نگاه کنید ، سایت های ساختمانی وجود دارد. به کجا نگاه می کنید ، ساخت و سازهای جدیدی را می بینید که توسط کارگران ساخته شده است ، که همه آنها برای بخشی از جامعه مهاجران نامرئی هستند. حقیر ، یئو سیوو هوا با شرط بندی روی فیلم نوآر به آن پایبند است. شب مرطوب اینجا شب کارگرانی است که نمی توانند بخوابند. برای فرار از گرمای پایان ناپذیر ، وانگ در یک کافه سایبری تهویه مطبوع 24 ساعته ، که توسط یک دختر جوان چینی ، مندی (Luna Kwok در Kaïli Blues دیده می شود) ، در یک نقش زن فانی که او بازی نمی کند ، پناه می برد. مدت زمان طولانی. در او شباهتی از دلهره وجود دارد اما دنیای او او را پشت سر می گذارد. یک صحنه کنار را نشان می دهد: خروج در شب ، فیلمبرداری از پشت ، در حرکت آهسته ، پرتاب سیگار در باد ، مانند یک خاطره دور از شو چی که در پل هزاره مامبو از دنیا سرپیچی می کند ، اما خسته و گول خورده از توهمات بازگشت. خواهش میکنم. در مورد سرنوشت ، کارگران به بدهی های مالی خود به کارفرما ملزم هستند تا حدی که مرگ بهتر از بازگشت به کشور یا حتی از دست دادن یک روز کار است. تا زمان ناپدید شدن ، به عنوان نقطه شروع یک تحقیق نیمه بیدار.

"این سوال برای من بیش از حد متافیزیکی است. "
سنگاپور یک مورد شدید است: از یک طرف باغ باغ ثروتمند ، از طرف دیگر جوامع کارگران با حقوق کم که از گذرنامه خود محروم شده اند ، دو روی یک سکه. چگونه می توان در چنین فضای ترکیبی ساکن شد؟ یئو سیوو هوا ، که آرزو داشت فیلمش به عنوان یک فیلم منظره باشد ، با صحنه پردازی این وسعت زمینی پاسخ می دهد: کوه های ماسه ای سفید مصنوعی ، ریخته شده توسط دستگاه های ذوب که هرگز متوقف نمی شوند. سایت های ساخت ساحل با سرعت بی وقفه ای در حال افزایش است اما به نظر می رسد با گسترش آن قلمرو مصرف شود. این س himال او را عذاب می دهد: «قلمرویی که دائماً تغییر می کند چیست؟ عجیب است مکان ها ناپدید می شوند یا قابل تشخیص نیستند. جایی که اولین بوسه ام را داشتم دیگر وجود ندارد ... من در کشور خودم احساس یک جهانگرد دارم. "با کنجکاوی خاطرنشان می کند. در عین حال ، این هویت سورئال است: شنهای وارد شده برای گسترش قلمرو از مالزی ، کامبوج ، ویتنام ... که باعث می شود مندی بگوید وانگ او را به همه این کشورها برد ، وقتی که آنها به سواحل جزیره رفتند ، "سایر وسایل برای کشف جهان" . جای تعجب نیست که بنابراین رویا و واقعیت قابل تشخیص نیستند. داستان وانگ قبل از ناپدید شدن او و بازرس با حافظه و یا رویای پیش اخباری ارتباط تنگاتنگی دارد. در یک عکس ، لایه های داستان در هم تنیده شده اند: بازرس لوک ، با یادآوری رویاهای کودکی خود ، محل ساخت و ساز را تماشا می کند ، جایی که وانگ ناگهان در صحنه یک حادثه کار ظاهر می شود. در اینجا آنها از همان تصویر ، در همان رویا عبور می کنند.

به جای دیگری
از طریق این شخصیت بازرس ، یئو سیوو هوآ ، که بیش از دو سال در این قسمت از ساحل با کارگران گذرانده است ، خود را به جای وانگ و ما قرار می دهد. "پلیس لوک ، مانند من ، از طبقه متوسط ممتاز است ، اما او تعجب می کند که آن شخص چیست و سعی می کند آن شخص شود. این چالش برای من بود. »، او اعتماد می کند. در حقیقت لوک ، مارلو بی خوابی ، به معنای واقعی کلمه جای وانگ را می گیرد: او به خوابگاه غیربهداشتی خود می رود و روی تخت خود دراز می کشد ، همان شکاف سقف را موشکافی می کند و از طریق پنجره همان نئون نورانی کافه سایبری را مشاهده می کند. او راه او را دنبال می کند ، ما حدس می زنیم که او با همان جذابیت مندی را دنبال می کند و او نیز همان حرف را به او خواهد زد: "تهویه مطبوع رایگان نیست." "همه چیز (شب ، مکان ، نگرانی) از طریق جایگزینی یک شخص قابل اشتراک است

- فیلم هفته: تمدیدهای خیالی -
از سنگاپور یک فیلم قابل توجه ، پلنگ طلایی در لوکارنو می آید. چگونه می توان از قسمت نامرئی این ایالت جزیره فیلمبرداری کرد؟ پاسخ یئو سیو هوا: با غوطه ور کردن رمزهای فیلم نوآر در تالاب جزیره و چراغ های صورتی کافه سایبری.

در یک پروژه توسعه ساحل ، بازرس پلیس لوک (پیتر یو) در مورد ناپدید شدن وانگ ، یک کارگر مهاجر چینی و دوست او ، آجیت ، کارگر بنگلادشی ، "دو کارگری که هیچ کس به آنها اهمیت نمی دهد" تحقیق می کند. " زیر و بم خلاصه است ، اما ظرافت فیلم بیش از هر چیز کار یک جغرافی دان دقیق است. چگونه می توان این سرزمین را که سنگاپور ناهمگن است ، متشکل از امواج مهاجرت پی در پی اخیر ، و ادامه آن تا دریا ، نشان داد؟ یو سیوو هوآ توضیح می دهد: "سنگاپور یک کشور مهاجر است ،" من و تمام نسل من ، ما مهاجر هستیم. پدربزرگ من از چین آمده است. من در سنگاپور متولد و بزرگ شده ام اما خودم را یک مهاجر می دانم. اما انتخاب سیاسی تمدید نامحدود باعث ایجاد نسل جدیدی از کارگران مهاجر شده است که همچنان خارجی هستند. این فیلمساز ادامه می دهد: «سنگاپور کشوری است که به طور مداوم در حال گسترش است. به هر کجا که نگاه کنید ، سایت های ساختمانی وجود دارد. به کجا نگاه می کنید ، ساخت و سازهای جدیدی را می بینید که توسط کارگران ساخته شده است ، که همه آنها برای بخشی از جامعه مهاجران نامرئی هستند. حقیر ، یئو سیوو هوا با شرط بندی روی فیلم نوآر به آن پایبند است. شب مرطوب اینجا شب کارگرانی است که نمی توانند بخوابند. برای فرار از گرمای پایان ناپذیر ، وانگ در یک کافه سایبری تهویه مطبوع 24 ساعته ، که توسط یک دختر جوان چینی ، مندی (Luna Kwok در Kaïli Blues دیده می شود) ، در یک نقش زن فانی که او بازی نمی کند ، پناه می برد. مدت زمان طولانی. در او شباهتی از دلهره وجود دارد اما دنیای او او را پشت سر می گذارد. یک صحنه کنار را نشان می دهد: خروج در شب ، فیلمبرداری از پشت ، در حرکت آهسته ، پرتاب سیگار در باد ، مانند یک خاطره دور از شو چی که در پل هزاره مامبو از دنیا سرپیچی می کند ، اما خسته و گول خورده از توهمات بازگشت. خواهش میکنم. در مورد سرنوشت ، کارگران به بدهی های مالی خود به کارفرما ملزم هستند تا حدی که مرگ بهتر از بازگشت به کشور یا حتی از دست دادن یک روز کار است. تا زمان ناپدید شدن ، به عنوان نقطه شروع یک تحقیق نیمه بیدار.

"این سوال برای من بیش از حد متافیزیکی است. "
سنگاپور یک مورد شدید است: از یک طرف باغ باغ ثروتمند ، از طرف دیگر جوامع کارگران با حقوق کم که از گذرنامه خود محروم شده اند ، دو روی یک سکه. چگونه می توان در چنین فضای ترکیبی ساکن شد؟ یئو سیوو هوا ، که آرزو داشت فیلمش به عنوان یک فیلم منظره باشد ، با صحنه پردازی این وسعت زمینی پاسخ می دهد: کوه های ماسه ای سفید مصنوعی ، ریخته شده توسط دستگاه های ذوب که هرگز متوقف نمی شوند. سایت های ساخت ساحل با سرعت بی وقفه ای در حال افزایش است اما به نظر می رسد با گسترش آن قلمرو مصرف شود. این س himال او را عذاب می دهد: «قلمرویی که دائماً تغییر می کند چیست؟ عجیب است مکان ها ناپدید می شوند یا قابل تشخیص نیستند. جایی که اولین بوسه ام را داشتم دیگر وجود ندارد ... من در کشور خودم احساس یک جهانگرد دارم. "با کنجکاوی خاطرنشان می کند. در عین حال ، این هویت سورئال است: شنهای وارد شده برای گسترش قلمرو از مالزی ، کامبوج ، ویتنام ... که باعث می شود مندی بگوید وانگ او را به همه این کشورها برد ، وقتی که آنها به سواحل جزیره رفتند ، "سایر وسایل برای کشف جهان" . جای تعجب نیست که بنابراین رویا و واقعیت قابل تشخیص نیستند. داستان وانگ قبل از ناپدید شدن او و بازرس با حافظه و یا رویای پیش اخباری ارتباط تنگاتنگی دارد. در یک عکس ، لایه های داستان در هم تنیده شده اند: بازرس لوک ، با یادآوری رویاهای کودکی خود ، محل ساخت و ساز را تماشا می کند ، جایی که وانگ ناگهان در صحنه یک حادثه کار ظاهر می شود. در اینجا آنها از همان تصویر ، در همان رویا عبور می کنند.

به جای دیگری
از طریق این شخصیت بازرس ، یئو سیوو هوآ ، که بیش از دو سال در این قسمت از ساحل با کارگران گذرانده است ، خود را به جای وانگ و ما قرار می دهد. "پلیس لوک ، مانند من ، از طبقه متوسط ممتاز است ، اما او تعجب می کند که آن شخص چیست و سعی می کند آن شخص شود. این چالش برای من بود. »، او اعتماد می کند. در حقیقت لوک ، مارلو بی خوابی ، به معنای واقعی کلمه جای وانگ را می گیرد: او به خوابگاه غیربهداشتی خود می رود و روی تخت خود دراز می کشد ، همان شکاف سقف را موشکافی می کند و از طریق پنجره همان نئون نورانی کافه سایبری را مشاهده می کند. او راه او را دنبال می کند ، ما حدس می زنیم که او با همان جذابیت مندی را دنبال می کند و او نیز همان حرف را به او خواهد زد: "تهویه مطبوع رایگان نیست." "همه چیز (شب ، مکان ، نگرانی) از طریق جایگزینی یک شخص قابل اشتراک است